Jaren '30

In de jaren dertig voegt de oudste zoon Hartog zich bij het bedrijf.

1942

In 1942 vallen de Duitsers Nederland binnen en binnen de kortste tijd wordt Nederland bezet. Voor de joodse familie De Leeuw heeft dat grote gevolgen, het bedrijf wordt in dat jaar onder dwang overgedragen aan de Duitsers.

1945

Max de Leeuw en zijn vrouw overleven beiden de concentratiekampen en pakken hun leven weer op. De slachtingen zijn kort na de oorlog schaars, alles moet weer op gang komen. Voor Max de Leeuw was dit aanleiding om in Winterswijk naast de huidenhandel een handel in ijzer- en metaalafval te beginnen. Het lukt hem beide bedrijven tot bloei te brengen.

1969

In de jaren zestig krijgt Max de Leeuw versterking van zijn oudste zoon Aart. Enkele jaren later komt ook zoon Menno in de zaak. Beide zonen hebben voordat ze de zaak ingaan eerst het vak op verschillende plekken in het buitenland geleerd.

Jaren '70

In de jaren 70 wordt Groenlo gesloten en verhuist De Leeuw naar Winterswijk. Het magazijn en terrein in Winterswijk is aanzienlijk groter en biedt de mogelijkheid om uit te breiden. Naast deze verhuizing bouwt De Leeuw samen met de firma Kaufmann, destijds een van de grootste huidenhandelaren van de wereld, een magazijn in Duitsland. Veel van de in- en verkoop werd tot die tijd in samenwerking met Kaufmann gedaan.

Jaren '80

Begin jaren tachtig heeft De Leeuw voor het eerst een stand in Parijs op de beurs 'Semaine de la Cuire'. De beurs wordt drukbezocht en is te vergelijken met de hedendaagste beurs in Shanghai.

1986

In de tweede helft van de jaren tachtig wordt er veel handel gedreven met Japan, Zuid-Korea en Thailand. Japan is bij uitstek het land waar hoge kwaliteit schoenen en tassen voor de damesmode wordt geproduceerd, in Zuid-Korea en in Thailand ligt de focus op massaproductie van meubelleer. Ook wordt er veel handel gedreven met Italië, deze productie kenmerkt zich door een modebewuste productielijn voor o.a. de schoenen-, tassen- en meubelleer met iedere drie maanden een nieuwe collectie.

1988

Na een jarenlange samenwerking met Kaufmann, houdt de relatie op te bestaan door diens faillissement. Het verlies van een belangrijke partner zorgt voor opschaling en nieuwe kansen voor De Leeuw Huidenhandel.

Jaren '90

In de jaren negentig gaan veel Nederlandse huidenhandelaren failliet. Zij zijn vooral gericht op de Oost-Europese markt. Door de val van de Muur valt een groot deel van hun handel weg. Het wegvallen van verscheidene concurrenten betekent groei voor De Leeuw. Een van de grote failliete huidenhandelaren betreft de Amsterdamse Huidenclub (hierna: AHC) in Nijmegen. Een groot deel van de leveranciers van de AHC neemt De Leeuw over. Aart en Menno besluiten de AHC van de curator te kopen om zo de extra productie van de nieuwe leveranciers makkelijker op te kunnen vangen. Door de grotere productieruimte maakt De Leeuw in dat jaar een grote inhaalslag met betrekking tot automatisering van het productieproces. Dit leidt tot een grote effectiviteitsslag en een grotere capaciteit waardoor de marktpositie van De Leeuw aanzienlijk versterkt. In hetzelfde jaar, 1994, overlijdt Max de Leeuw.

1997

Eind negentiger jaren worden de veterinaire eisen een stuk strenger alsmede de wettelijke milieu-eisen. Dit leidt tot aanzienlijk hogere productiekosten.

2000

Veel kleine Europese looierijen vedwijnen, je ziet voorts dat de looierijen die overblijven steeds groter worden..

2010

in 2010 gaat De Leeuw een samenwerking aan met de WUR (Wageningen University) en wordt het onderzoek gestart naar een waterzuiveringsysteem waar duurzaamheid en milieu centraal staan. Twee jaar later gaat De Leeuw een samenwerking aan met de VU (de Vrije Universiteit Amsterdam). Onderzoek wordt gedaan naar de bedrijfsorganisatie en er wordt naar aanleiding van het onderzoek een interne kwaliteitsslag gemaakt door optimalisatie van van administratieve bedrijfsprocessen.

2011

Twee van Menno's kinderen komen in het familiebedrijf, De Leeuw Huidenhandel NV, een vierde generatie familiebedrijf is een feit!